ลักษณะของดนตรีแจ๊สได้รับการพัฒนา โดยผู้เล่นที่หนุ่มสาวในแรก ๆ 40s โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Parker, Gillespie, Kenny Clarke, Charlie Christian และดอกตูม Powell ขนาดเล็กกลุ่มได้ โปรด และปรับสัญญาณวิมาตรฐาน หรือเพียง progressions คอร์ดของพวกเขาถูกใช้เป็น springboards สำหรับ improvisations อย่างรวดเร็ว บันทึกกลุ่มที่ใช้เวลานาน ไม่สม่ำเสมอ syncopated phrasing Improv ถูกยึด chordal สามัคคีแทนที่เป็นเพลง 'สูงกว่าช่วง' ของการ chords (9th, 11 กุมภา และ 13 ของโรงแรม) ได้เน้น ใน improv และเปียโนคอร์ด voicings และใช้การดัดแปลงอิสระมากขึ้นกว่าก่อน วันโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ออกเมนต์ 11 เต้น พื้นดินถูกย้ายจากเบสกลองฉาบขี่และเบสสตริ และความรู้สึกริทมิค flowing และละเอียดกว่าก่อนที่จะมาก ตรึง instrumental virtuosity ไม่เครียด ในขณะที่คุณภาพเสียงกลาย restrained มากขึ้น มีความหมายน้อยกว่าแน่นอน 'เท่า'