ในภาษาศาสตร์ intonation คือ การเปลี่ยนแปลงระยะห่างเมื่อพูด Intonation และความเครียดเป็นองค์ประกอบหลักสองของภาษาฉันทลักษณ์ หลายภาษาใช้ระยะห่างข้อ ตัวอย่างการนำเสนอแปลกใจและแฝงนัย หรือเปลี่ยนคำสั่งเป็นคำถาม ภาษาดังกล่าวเรียกว่า intonation ภาษา ภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสเป็นตัวอย่างที่รู้จักกันดี บางภาษาใช้ระยะห่างในการแยกแยะคำ เหล่านี้จะเรียกว่า tonal ภาษา ภาษาไทยและภาษาเฮาซาเป็นตัวอย่าง ปานกลางมีตำแหน่งว่าง โดยภาษาเน้น tonal คำ ตัวอย่างภาษานอร์เวย์หรือญี่ปุ่น Rising intonation หมายถึง ระยะห่างของเสียงเพิ่มตลอดเวลา intonation สายหมายความ ว่า ระยะห่างจะลดลง ด้วยเวลา การจุ่ม intonation อยู่ และจากนั้น มา ขณะ peaking intonation มา และอยู่แล้ว คลาสสิกอย่างของ intonation คือ แยกความแตกต่างคำถามคำสั่ง ตัวอย่าง อีสานอังกฤษอเมริกัน เหมือนมากหลายภาษา (Hirst และ DiCristo, eds. 1998), มี intonation rising สำหรับ echo หรือถามนเซิร์ฟ (เขาพบว่าบนถนน), และ intonation สาย wh-ถาม (ที่เขาพบนั้น) และคำสั่ง (เขาพบมันบนถนน) คำถามใช่หรือไม่ (ไม่ได้เขาพบว่าบนถนน) มักจะมีจุดสิ้นสุด rising แต่ไม่เสมอกัน ภาษา Chickasaw มีรูปตรงกันข้ามแบบ จัตวาสำหรับคำสั่ง and rising กับคำถาม