อุปกรณ์ที่พัฒนา โดย Athelstan Spilhaus ใน 1938 วัดค่าอุณหภูมิ/ความลึกในมหาสมุทร bathythermograph มีพื้นเป็น reworking ของอุปกรณ์ส่วนใหญ่ unworkable เรียกว่า oceanograph สร้างขึ้นใน 1934 โดยคาร์ลกุสตาฟ Rossby เพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน จะประกอบด้วยเฟรมเปิด สี่เหลี่ยมซึ่งมีเมาต์เครื่องเป่าลมที่อัดตัวได้กับแขนปากกาสไตลัสที่ปลายด้านหนึ่ง สไตลัสขึ้นสไลด์กระจกรมควัน และย้ายไปขีดข้อมูลอุณหภูมิมหาสมุทร สไตลัสยัง ย้ายในแนวตั้ง มีความลึก และสร้างโพรไฟล์อุณหภูมิ/ความลึกดัง นั้น เพิ่มเติม

bathythermograph (หรือ BT) ถูกพัฒนาโดย Ewing มอริ Allyn เถาวัลย์ใน ๒๔๘๓ รุ่นของพวกเขาตอบสนองอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงได้รวดเร็วขึ้น และมีความคล่องตัวจึงอาจจะลดลง และยกขึ้นอย่างรวดเร็วจากเรือเคลื่อนมากกว่าสามารถรุ่น unwieldy เพิ่มเติม ใน WHOI ๒๔๘๓ เริ่มทำวิจัยทหารรัฐบาล ส่วนใหญ่ที่ไม่เกี่ยวข้องกับโซนาร์และการใช้รถไฟฟ้าด้วย รู้ของโครงสร้างแนวตั้งอุณหภูมิของมหาสมุทรมีประโยชน์มากกับตัวโซนาร์เนื่อง จากความเร็วเสียงในน้ำทะเลคือ ฟังก์ชันแข็งอุณหภูมิ อุณหภูมิแนวตั้งโปรไฟล์ชนิดต่าง ๆ จะนำไปสู่เสียงเดินแตกต่างกันไปในมหาสมุทร ข้อมูลบีที ได้ยังเป็นประโยชน์สำหรับการปรับการพยุง หรือตัดแต่งของเรือดำน้ำเนื่องจากจะช่วยให้การประเมินของบัลลาสต์เท่าไรจะต้องไปเรือดำน้ำจากความลึกของการแสดงความคิดความลึกมากขึ้น A thermocline แข็งแกร่งต้องอับเฉามากสำหรับเรือดำน้ำลงมา

ทหารวิจัยยังนำไปสู่การปรับปรุงเพิ่มเติมใน BT รวมถึง aerodynamics ที่ดีกว่าสำหรับการดำเนินงานที่มั่นคงที่ความเร็วสูง รวมทั้งการย้ายภาพนิ่งแก้วและสไตลัสจากภายใน BT ไปภายในเรือดำน้ำ โดย 1943 ช่วงเรือดำน้ำจำนวนมากถูกติดตั้งด้วย และใช้ BTs ในตัวเด็ด ๆ quid pro กั่ว ภาพนิ่งแก้วได้รับการ WHOI Scripps หลังจากภารกิจในมหาสมุทรทั้งสอง ผังโครงสร้างแนวตั้งอุณหภูมิของมหาสมุทรเพื่อสร้างให้ ภาพนิ่ง กว่า 60000 จากแอตแลนติกเหนือเพียงอย่างเดียวจึงขึ้นมี oceanographers