บางคนคิดว่า ทุนนิยมเป็นไม่ถูกต้องสำหรับสภาพแวดล้อมทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับการใช้ทรัพยากรที่ขาดแคลน พวกเขาต้องน้อยกว่าปริมาณการใช้และพึ่งพาทรัพยากรทดแทนมากขึ้น พวกเขาต่อต้านค้าเสรีเนื่อง จากพวกเขาชอบปรัชญา (autarky), หรือที่เรียกว่าแฟร์เทรด และเชื่อว่า จะสนับสนุนให้ประเทศย่อมจะทำลายทรัพยากรธรรมชาติของพวกเขาเพื่อให้ได้รวยอย่างรวดเร็ว แม้ว่านักเศรษฐศาสตร์มืออาชีพน้อยจะแบ่งปันมุมมองเหล่านี้ ในปีที่ผ่านมา ความพยายามมากมายได้ทำการรวบรวมอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมภายในหลักเศรษฐศาสตร์ วัดโบราณของ GDP รวมเอาเฉพาะสิ่งที่ชำระสำหรับ ซึ่งอาจรวมถึงสิ่งที่ลดโดยรวมคุณภาพชีวิต รวมทั้งเป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม ตัวอย่าง การล้างข้อมูลการรั่วไหลของน้ำมันจะเพิ่ม GDP คนที่จ่ายสำหรับการล้าง ได้ทำความพยายามประดิษฐ์วัดมิตรเป็นทางเลือกของรายได้แห่งชาติ แต่ความคืบหน้ามีการจำกัด อย่างน้อย นักเศรษฐศาสตร์แบบดั้งเดิมมากขึ้นยอมรับว่า เพิ่มเศรษฐกิจไม่จำเป็นต้องเท่ากับเพิ่มสวัสดิการสังคม ความเสียหายที่กระทำต่อสิ่งแวดล้อมมากอาจเกิดจากของ externalities ผลกระทบภายนอกที่สามารถเกิดขึ้นได้เมื่อประชาชนในกิจกรรมทางเศรษฐกิจไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงต้นทุนทั้งหมดของสิ่งที่พวกเขาทำ ตัวอย่าง ขับรถไม่จำเป็นต้องแบกต้นทุนเต็มของพวกเขามีส่วนทำให้โลกร้อน แม้ว่าการกระทำของพวกเขาวันหนึ่งอาจกำหนดราคาภาระทางการเงินขนาดใหญ่ในสังคม วิธีการลด externalities หนึ่งคือภาษีเหล่านั้น กล่าวว่า ผ่านภาษีเชื้อเพลิง อีกการ prohibition กล่าวว่า จำกัดขับรถให้เชื้อเพลิงต่อสัปดาห์หนึ่งแกลลอน นี้อาจทำในตลาดดำ อย่างไรก็ตาม อนุญาตค้ามลพิษสิทธิสนับสนุน "มลพิษอย่างมีประสิทธิภาพ" กับมลพิษที่อนุญาตให้สิ้นสุดในมือของผู้ที่มลพิษมีการกลับหัวกลับหางที่สุดทางเศรษฐกิจ ขณะนี้ยังจะช่วยให้ทำลายสิ่งแวดล้อมบางอย่าง อาจเป็นกฏหมายกับสีเขียวมาก อาจมีกรณีตลาดสิ่งแวดล้อมนานาชาติ ตัวอย่าง คนในประเทศรวยอาจจ่ายคนในประเทศยากจนต้องหยุดทำ กิจกรรมที่ทำความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมภายนอกประเทศยากจน ที่คนรวยกฤษฎีกาในการปฏิเสธของ เช่นสับลงป่าฝน ตัวเลือกต่าง ๆ ในนโยบายสิ่งแวดล้อม ยวดในมาตรการเพื่อลดภัยคุกคามจากภาวะโลกร้อน เกี่ยวต้นทุนวันนี้ มีประโยชน์ล่าช้าจนถึงอนาคตไกล ตัวเลือกเหล่านี้จะทำอย่างไร การวิเคราะห์ต้นทุนผลประโยชน์ดั้งเดิมช่วยให้มาก ในการวัดต้นทุนและผลประโยชน์ในอนาคตอันไกลไกล หลักสองสิ่งดูเหมือนจะ แทรกแซง และเสียการคำนวณทั่วไป หนึ่งคือความไม่แน่นอน เรารู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งที่สถานะของโลกจะอยู่ใน 2200 อื่น ๆ มีจำนวนคนวันนี้ยินดีที่จะจ่ายเพื่อยกระดับสวัสดิการของบุคคลอื่นที่ห่างไกลเพื่อที่พวกเขาสามารถแทบจะจินตนาการ แต่ที่ดูเหมือนจะดีออกกล้ากว่าคนวันนี้ นักเศรษฐศาสตร์บางคนจะมองว่า สวัสดิการของแต่ละรุ่นในอนาคตควรจะเหมือนกับน้ำหนักในการวิเคราะห์เป็นสวัสดิการของวันนี้ หมายความว่า ควรใช้มากส่วนลดในอัตราที่ลดลงกว่าที่เหมาะสมสำหรับโครงการระยะสั้นหนึ่ง อีกทางเลือกหนึ่งคือการ ใช้อัตราส่วนลดสูงต้นทุนและผลประโยชน์ที่เกิดขึ้นระหว่าง 30 แรก หรือดังนั้น ปี แล้วอัตราต่ำกว่า หรือราคาพิเศษสำหรับรอบระยะเวลาที่ห่างไกลมากขึ้น ในการศึกษา โดยนักเศรษฐศาสตร์และนักจิตวิทยาได้พบว่า คนในความเป็นจริงลดอนาคตไกลที่ราคาต่ำกว่านั้นในอนาคตอันใกล้