พื้นที่ของหนาสี พื้นผิว ในภาพวาด แรกอย่างเห็นได้ชัด ในโรงแรมเวเนเชี่ยนชื่อจิตรกรทิเชียนและเรตโต จาก นั้น ใน จิตรกรรมยุคบาโรก เช่นรูเบนส์ โดดเด่นในแนวปั้นจั่นศตวรรษ ธรรมชาตินิยม และจิตรกรรมโรแมนติกมากขึ้น ใช้ impasto กลายเป็นน้อยบังคับในศิลปะสมัยใหม่เป็นมุมมองเอาถือว่า พื้นผิวของภาพวาดควรมีสภาพความเป็นจริงไม่ ใช่เพียงการหน้าต่างเรียบสู่โลกการ illusionistic นอกเหนือจากการ มีพอคิดว่า พื้นผิวสีและรูปร่างของ brushmark ตัวเองช่วยให้การถ่ายทอดความรู้สึก ว่า พวกเขาเป็นชนิดของลายมือ ว่า พวกเขาสามารถตรงแสดงอารมณ์ของศิลปินหรือการตอบสนองเรื่องนั้น (ดู gestural จิตรกรรม ) A impasto ซึ่งเป็นคุณลักษณะเด่นยังสามารถกล่าวได้ painterly ระยะนี้ดำเนินการเนื่องจากว่า ศิลปิน revelling ในการจัดการสีน้ำมันตัวเอง และทำให้การใช้งานอย่างเต็มที่คุณสมบัติเมนท์บนใบ คิดว่า ศิลปินควรเบื้องหน้าคุณสมบัติโดยธรรมชาติของวัสดุของการทำงานเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อหาเป็นตัวกลางในศิลปะสมัยใหม่ และ summarised จริงวลีวัสดุ (ดูแกะสลักโดยตรง)