ในการวิจารณ์วรรณกรรม คำศัพท์คำนี้หมายถึงการฟื้นตัวของทัศนคติในลักษณะของนิพจน์ของวรรณคดีคลาสสิก นั้นมักใช้เพื่ออธิบายการช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ยุโรปเริ่มในปลายศตวรรษ seventeenth และยั่งยืนจนถึงประมาณ 1800 ในการ purest ฟอร์ม ศิลปะฟื้นฟูคลาสสิคด้วยการทำเครื่องหมายใบสั่ง proportion ชั่ง ตรรกะ ความแม่นยำ และผู้ดี ในอังกฤษ ที่ศิลปะฟื้นฟูคลาสสิคอาจถูกนิยม สะท้อนอิทธิพลของ seventeenth ศตวรรษที่ฝรั่งเศสเขียน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง dramatists ผู้เขียน Neoclassical reacted ปกติเทียบกับความเข้มและความกระตือรือร้นของรอบระยะเวลาของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา จะเขียนงานยกที่ appealed เพื่อสติปัญญา ใช้ระดับภาษาและฟอร์มวรรณกรรมคลาสสิกเช่นการเสียดสีและเพลงสวด Neoclassical งานมักถูกควบคุม โดยคำสั่งเป้าหมายคลาสสิก

ภาษาอังกฤษ neoclassicists รวมสมเด็จพระสัน ตะปาปาอเล็กซานเดอร์ Jonathan Swift, Joseph Addison, Sir Richard Steele จอห์นเกย์ และ Matthew Prior Neoclassicists ฝรั่งเศสรวม Pierre Corneille และฌองบัป Moliere