ในรูปแบบพื้นฐาน สุ่มเพียงใหม่กระบวนการวัฒนธรรมที่มีอยู่ ปกติเทคโนโลยี มากแบบเดียวกับการจับแพะชนแกะไม่ ในต้นทศวรรษ 1980 ศิลปินเริ่มต้นชิ้นส่วน cannibalising ของเสียง ภาพ เพลง เต้นรำ และประสิทธิภาพในการสร้างงานศิลปะใหม่ เหล่านี้โครงการไฮบริดที่ใช้สุ่มตัวอย่างเพื่อสร้างเหตุการณ์สด หรือ ตามเวลาที่ subverted ของเราความเข้าใจเวลา พื้นที่ ศิลปิน และผู้ ชม ตามจริง และเสมือน ในทศวรรษสองพังค์นี้ DIY ความงามได้มาแสดงความท้าทายรุนแรงเพื่อความเข้าใจของเสีย ความคิดริเริ่ม และ ทรัพย์สินทางปัญญา สร้าง narratives ใหม่ และฟื้นฟูวัฒนธรรมการเก็บถาวร ศิลปินเช่นคริสเตียน Marclay และ Candice Breitz ใช้ภาพยนตร์และเพลง remixing ภาพคุ้นเคยเป็นมหากาพย์ narratives