สัทศาสตร์เป็นการศึกษาของเสียงและเสียง humanic มันเป็นกังวลพร้อม ด้วยคุณสมบัติแท้จริงของคำพูดเสียง (โทรศัพท์) ตลอดจนบรรดาคำพูดไม่ใช่ เสียง การผลิต ออดิชัน และ ญาณ เท่านั้น phonology ซึ่งเป็นการศึกษาระบบเสียงและหน่วยเสียงนามธรรม (เช่น phonemes และคุณลักษณะพิเศษ) สัทศาสตร์ deals ด้วยเสียงตัวเองแทนที่เป็นบริบทที่ซึ่งถูกใช้ในภาษา การสนทนาของความหมาย (ความหมาย) ไม่ได้ป้อนนี้ระดับของการวิเคราะห์ทางภาษา ดังนั้น

ในขณะที่ระบบการเขียนและตัวอักษรมักจะพยายามที่จะแทนเสียงของคำพูด phoneticians เป็นห่วงเสียงตัวเองไม่ใช่สัญลักษณ์ที่ใช้แทน ปิดดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา อย่างไรก็ตาม ว่า พจนานุกรมหลายรายการการศึกษาของสัญลักษณ์ (แม่นยำ semiotics) เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาการออกเสียงได้ Logographic เขียนระบบโดยทั่วไปจะให้ข้อมูลการออกเสียงมากน้อย แม้ว่าจะไม่จำเป็นไม่มี ตัวอย่าง ในภาษาจีนอักขระ การออกเสียงเป็นส่วนหนึ่งของอักขระที่คำที่ออกเสียงนั้น ในขณะที่เส้นรัศมีการให้ข้อมูลทางตรรก อักขระซึ่งเหมือนกับการออกเสียงโดยทั่วไปจะมีสำเนียงคล้ายกัน แต่ไม่มีทางเป็นสำเนียงที่ predictably กำหนด โดยการออกเสียง นี้เป็น เพราะสำเนียง diverged ผ่านหลายศตวรรษในขณะที่ยังคงตัวเดียวกัน ไม่อักขระภาษาจีนทั้งหมดเป็นสารประกอบรัศมีออกเสียง แต่ส่วนใหญ่ดีเหล่านั้นจะ

สัทศาสตร์มีสาขาหลักที่สาม:

• articulatory สัทศาสตร์ เกี่ยวข้องกับตำแหน่งงานและการเคลื่อนไหวของริมฝีปาก ลิ้น ทางเดินร้อง และพับ และอวัยวะอื่น ๆ คำพูดในคำพูด
• อคูสติสัทศาสตร์ เกี่ยวข้องกับคุณสมบัติของคลื่นเสียงและวิธีที่จะได้รับ โดยหู inner
• การบรรยายสัทศาสตร์ เกี่ยวข้องกับการเข้าใจคำพูด พละวิธีสมองฟอร์มได้รับการป้อนข้อมูลที่ใช้แทน perceptual.